wij zijn de kinderen van het eerste leerjaar A te Overmere. Onze meester vertelde ons over de klopgeest ‘J.P. Graetmaegher’. Hij liet ons ook de vreemde geluiden beluisteren die zowel overdag als ’s nachts te horen waren in onze bibliotheek. Deze geluiden wilden we niet meer horen, daarom besloten we de klopgeest op te sporen (wat nog vrij vlug lukte) en hem voor eeuwig en altijd in een fles te stoppen.Maar omdat onze geest doorzichtig of onzichtbaar (of hoe je het ook wil noemen) was, besloten we hem door toevoeging van wat vloeistof in de fles toch zichtbaar te maken.
We werden zo de enige klas van de Leesdijk die onze klopgeest echt zou kunnen zien en dus zoals hierboven vermeld niet (nooit) meer zou kunnen of moeten horen !... We willen hem dan ook, met enige fierheid, tonen aan alle lezers van de Leesdijk.We moeten er wel bij vermelden dat de klopgeest in zijn ijver om uit de fles te ontsnappen allerlei verschillende vormen en gedaanten aannam. Op de foto’s die we namen staat hij geen enkele keer hetzelfde...Dat kunnen wij, kinderen, natuurlijk niet (en gelukkig maar)... We waren zo blij dat we klopgeest J.P. Graetmaegher hebben kunnen vangen dat we gierden van het lachen.
We werden zo de enige klas van de Leesdijk die onze klopgeest echt zou kunnen zien en dus zoals hierboven vermeld niet (nooit) meer zou kunnen of moeten horen !... We willen hem dan ook, met enige fierheid, tonen aan alle lezers van de Leesdijk.We moeten er wel bij vermelden dat de klopgeest in zijn ijver om uit de fles te ontsnappen allerlei verschillende vormen en gedaanten aannam. Op de foto’s die we namen staat hij geen enkele keer hetzelfde...Dat kunnen wij, kinderen, natuurlijk niet (en gelukkig maar)... We waren zo blij dat we klopgeest J.P. Graetmaegher hebben kunnen vangen dat we gierden van het lachen.We moesten uiteraard heel voorzichtig zijn en mochten onze fles zeker niet laten vallen, want dan konden we opnieuw beginnen en we weten niet of een klopgeest zich wel twee keer laat vangen... Jullie zullen zodoende de komende jaren niet veel meer van J.P. Graetmaegher horen !Ah nee, natuurlijk niet, want hij zit veilig en wel opgesloten in onze fles. Gedaan met kloppen... Dan kleurden en versierden we de naam van onze ‘vriend’ omdat hij ons tenslotte toch mooie verhalen had verteld (eigenlijk geklopt). Stilaan begonnen we hem eigenlijk schattig te vinden.Iemand van ons zei : laten we hem voortaan bij ons houden als lieve (?) klasknuffel. Een ‘klopgeestknuffel’ om precies te zijn...Hij zou dus voortaan onze vriend zijn. We besloten hem dit uit te leggen : we zouden de dop van de fles doen zodat hij er kon uitglijden wanneer hij wou. En over glijden gesproken, J.P. is echt wel graatmager hoor wanneer hij in of uit de fles ‘kruipt’.Maar zo kon hij dan toch elke avond, morgen of nacht (ja, wanneer zijn klopgeesten eigenlijk wakker en wanneer slapen ze ?) in zijn fles terugkeren om te bekomen van het vele klopwerk. Eerst was hij nog wat boos op ons omdat we hem in de fles hadden gestopt (zie hieronder) maar algauw vond ook hij het een schitterend idee.Hij moest ons wel beloven zijn hobby (het kloppen dus) ver van onze klas te gaan uitoefenen En zo hebben we er nu een klasknuffel bij. Soms komen we in de klas en staat de fles leeg. Soms ligt, staat of hangt (ja, hoe slaapt een klopgeest eigenlijk ?) hij te slapen in zijn fles en dan moeten we natuurlijk heel stilletjes zijn (nog stiller dan anders) en flink ons werk doen in onze klas. Het gebeurde zelfs al een keer dat hij kwam aangevlogen, gewaaid (ja, hoe verplaatst een klopgeest zich eigenlijk ?) terwijl we aan het lezen waren.We voelden plots wat wind, hoorden de fles wat rammelen en daar was hij dus... Nu is hij het al goed gewoon bij ons in de klas te Overmere. En we denken dat hij ons leuk vindt want tot nog toe kwam hij al iedere keer terug naar het huisje dat wij voor hem hebben gemaakt... Groetjes, de kinderen van het eerste leerjaar A te Overmere en hun meester
