Dendermonde : stelwerkje SV Keur

Bart Derous De geheime kamer door Bart Derous Ooit las ik een krantenartikel over twee geheime kamers in de piramide van Cheops. Geïnteresseerd in verhalen over piramides en mummies, neem ik het verhaal mee naar mijn bed. Nog bij bewustzijn , begin ik te fantaseren over de tijd van de Egyptenaren. Uiteindelijk val ik in slaap maar mijn fantasieën krijgen een vervolg…. In een diepe slaap word ik ondergedompeld in de tijd van de farao’s. Ik loop rond in de piramide van Cheops, de grootste van de drie grote piramiden van Gizeh. Binnenin valt eigenlijk niet veel te zien. De doorgangen naar de onder de grond liggende kamers zijn afgesloten. Het is hierbinnen erg benauwd en ja, het kan behoorlijk stinken. Bovenaan de ingang is een gat, naar het schijnt door grafrovers aangebracht. Tijdens mijn tocht kom ik terecht in de Koninginnekamer. Ik stap en stap . Deze schacht lijkt veel verder door te lopen dan ik dacht. Plots stoot ik op een geheimzinnige stenen afdekplaat. Ik begin te zweten. Wat zit er hier in hemelsnaam achter verscholen? De afdekplaat is voorzien van twee koperen handvaten en er is een spleet tussen de plaat en de muur. Ik probeer er mijn hoofd naast te leggen en zo een glimp op te vangen van wat er achter die plaat zat. Ik voel een lichte bries langs m’n voorhoofd. Hulpeloos zoek ik naar een of ander verborgen knop of hendel. Behalve enkele hiërogliefen op de muur , is er in de verste verte geen enkele knop of hendel te bespeuren. Ik ervaar ineens een onbeschrijflijke energie. Waarschijnlijk de zogenaamde piramide-energie. Ik plaats mijn handen op de handvaten van de afdekplaat en probeer de plaat te verschuiven. Het zweet breekt me uit. Met al mijn krachten slaag ik erin de plaat zo’n vijf centimeter naar rechts te duwen. Nieuwsgierig kijk ik de halfdonkere kamer in. Ik bundel mijn krachten, span mijn spieren op, om de plaat nog een extra duw te geven. Jah,… pffffffffff…, daar schuift ze nog een eind verder. Joepie, ik kan er door. Verwachtingsvol, doch aarzelend, schuif ik de kamer binnen. Pfff, bijna niks, …geen lichamen, geen schat, geen gebruiksvoorwerpen en nergens hiërogliefen. Enkel in het midden een lege sarcofaag. Ik tast de zijkant van deze grafzerk af. In het midden stoot ik op iets hard. Ik klem mijn vingers rond het ovalen voorwerp. Met al de kracht in m’n vingers probeer ik of er beweging is in te krijgen. Auw! Dit doet pijn. Maar ik geef niet op! Volgende poging, … en wat blijkt: Er komt beweging in de knop… wat gaat er nu gebeuren? Bang voor het onbekende, zet ik m’n ogen en oren open. Er klinkt een onbeschrijflijk geluid, pijnlijk voor de oren van de mens. Bang wacht ik af op wat er volgen zal. Er valt een ijzingwekkende stilte. Ik verschuil me gedeeltelijk achter de sarcofaag. Het lijkt of er niets meer gebeurt… tot plots de sarcofaag zich in beweging zet. Hij maakt een bocht van negentig graden. Ik maak snel een sprong opzij. Wat nu?!!! Een luik gaat open. Dit lijkt op een lift. Ik ga op het platform staan, en de lift zet zich in beweging. Ik probeer me ergens aan vast te klampen, maar tevergeefs… Ik wankel, maar probeer me recht te houden. Ondertussen brengt de lift me een verdiep lager, en komt uiteindelijk tot stilstand. Bang, maar toch nieuwsgierig, besluit ik me in een volgend avontuur te storten. Ik tast met mijn rechtervoet af of er een vaste ondergrond rondom te bespeuren valt. …ineens verlies ik m’n evenwicht en ik lijk in een diepe put te vallen… al spartelend probeer ik naar iets te grijpen… Wat nu?! Help!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik schrik wakker, badend in het zweet lig ik in m’n bed. Ik haal diep en zwaar adem. “Oei, waar ben ik?!” vraag ik me af. Oef, ik lig nog lekker en veilig in m’n bed. Het geheim van de verborgen kamer zal , vrees ik, helaas een eeuwenlang geheim blijven…